نیمکت سفید

چون میگذرد غمی نیست . . .

نیمکت سفید

چون میگذرد غمی نیست . . .

خدایا ...

  

 

 خدایا!

جاده ی درازی را پیش رو دارم میخواهم کمکم کنی پشتم باشی و هرجا که زمین خوردم مثل همیشه دستم را بگیری و نگذاری همان جایی که زمین خوردن چمباتمه بزنم تنبلی کنم. 

نگذار درگیر پوچی ها شوم... 

مرا بجنبان! 

آری... این روز ها باید جنب بخورم!